یکی از نویسندگان از این باور با عنوان « فوتوریسم» یاد كرده، مینویسد:
«فوتوریسم(1)؛ یعنی، اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی غیبی و مصلح جهانی و بزرگ، از جمله مسائلی است كه در اصول عقاید ما، جای مهمّی را اشغال كرده است. فوتوریسم عقیدهای است كه در كیشهای آسمانی زوراستریانیسم (مذهب زردشت) و جودائیسم (مذهب یهود) و سه مذهب عمدة مسیحیت (كاتولیك، پروتستان و ارتودكس) و به طور كلّی در میان مدعیان نبوّت، به مثابه یك اصل مسلم قبول شده و همگی به اتفاق، بشارت ظهور همچو مصلحی را داده اند...»(2)
«فوتوریسم» یكی از مسائلی است كه در بحثهای تئولوژیك تمام مذاهب آسمانی، از آن بحث شده است.
دار مستتر در یکی از كنفرانس هایی كه به مناسبت ظهور «مهدی متمهدی» در سودان در فوریه سال 1885 میلادی برگزار گردید، می گوید:
«می دانید كه محمد(صلی الله علیه و آله وسلم) چگونه شریعت خود را بنیان نهاد؟ وقتی كه او ظهور كرد، در عربستان علاوه بر شرك ملی باستانی، سه دیانت بیگانه موجود بود: آیین یهود، دیانت عیسوی، كیش زردشت ... نكته مشتركی كه در این سه دیانت یافت میشد، عبارت از اعتقاد به یك وجود فوق الطبیعه بود كه بایستی در آخرالزمان ظهور كند و نظم و عدالت رفته را به جهان باز آرد و مقدمه خلود و سعادت دائم انسان را فراهم سازد» .(3)
بر اساس تحقیقات پژوهشگران مسائل اسلامی، این عقیده پیوسته در میان بیشتر ملتها و پیروان ادیان بزرگ وجود داشته وحتی اقوام مختلف جهان ـ چون اسلاوها، ژرمنها، اسنها و سلتها ـ نیز معتقدند كه سرانجام باید پیشوایی در آخرالزمان ظهور كند و بی عدالتی ها را از بین ببرد و حكومت واحد جهانی تشكیل داده، در بین مردم بر اساس عدالت و انصاف داوری كند.